Categorie: Beetles

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken |

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Nezara viridula

Zuidelijke groene schildwants

Hoewel de zuidelijke groene schildwants al vele jaren in mijn tuin leeft, is het me nog niet gelukt om volwassen dieren te fotograferen. In zoölogische terminologie worden deze imagos genoemd.

Het insect, dat behoort tot de familie van de schildwantsen (Pentatomidae), komt wereldwijd voor in gematigde tot tropische gebieden. Men denkt dat Ethiopië de werkelijke oorsprong is (bron).

Zuidelijke groene schildwants op Solanum nigrum — Nimf (juveniel) in het vijfde larvenstadium op de bessen van de zwarte nachtschade.

De zuidelijke groene schildwants is niet altijd groen van kleur. Volwassen wantsen kunnen groen van kleur zijn, zoals hier te zien is. In sommige regio’s komt een rode kleurvorm voor. Bovendien veranderen volwassen schildwantsen van kleur voordat ze overwinteren.

Zuidelijke groene schildwants op pronkboon — Nimf van zuidelijke groene schildwants in het derde larvenstadium op de peul van een pronkboon.

Nezara viridula is niet alleen variabel in uiterlijk, maar ook extreem flexibel in zijn dieet. Als hij zich zou beperken tot rijstplanten, zou hij niet kunnen overleven in Midden- en Noord-Europa.

In mijn tuin is hij te vinden op zwarte nachtschade. Hij zuigt ook graag aan de vruchten en stengels van bonenplanten.

Als hij massaal voorkomt, kan hij naar verluidt aanzienlijke schade aanrichten aan groenteplanten. Gelukkig doet hij dat niet in mijn tuin, dus we kunnen vreedzaam naast elkaar bestaan.

Tot ze volwassen zijn, doorlopen de nimfen (larven) vijf stadia waarin ze verschillend gekleurd zijn.

zuidelijke groene schildwants op watermunt — Zuidelijke groene schildwants op watermunt (Mentha aquatica).

Verwante soorten:

Graphosoma lineatum

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Crioceris asparagi

Aspergehaantje, blauwe aspergekever

Het aspergehaantje of blauwe aspergekever (Crioceris asparagi) is een kever uit de familie van de bladkevers (Chrysomelidae) die in grote delen van Europa voorkomt. Volwassen kevers kunnen tot 6,5 millimeter lang worden en zijn te zien van april tot september. Zowel de zoölogische als de populaire naam suggereren dat het aspergehaantje zich uitsluitend voedt met aspergeplanten. Het hier afgebeelde exemplaar vond ik echter op een verwelkende bernagie.

Oorsprong/verspreiding: Azië, Europa en als geïntroduceerde soort ook in Noord-Amerika.

Habitats: Aspergevelden, tuinen

Grootte: De volwassen kevers zijn tussen de 5 en 6,5 millimeter lang.

Voedsel: Kevers en larven eten de bladeren, scheuten en wortels van aspergeplanten.

Verwante soorten:

Clytra laeviuscula

Lilioceris lilii

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Trichodes apiarius

Bijenkever paring op de bloeiwijze van een fijn akkerscherm.

Bijenkever, bijenwolf

De bijenkever (Trichodes apiarius) is als geslachtsrijpe kever te zien van juni tot augustus. Hij kan tot 15 millimeter lang worden en is te onderscheiden van de ruige bijenkever door zijn zwarte dekschilden.

Zoals op de foto’s goed te zien is, heeft de Trichodes apiarius, ook wel bekend als de bijenwolf, een voorkeur voor schermbloemigen. Naast wortel en peterselie bevat deze plantenfamilie ook enkele populaire sierplanten zoals de kruisdistels (geslacht Eryngium).

bijenkever en pyjamaschildwants — Bijenkever en pyjamaschildwants op de bloeiwijze van de kruisdistel (Eryngium giganteum).

De kevers voeden zich niet alleen met nectar en stuifmeel, ze lijken ook te genieten van kleinere insecten.

De larven leven in de nesten van sommige solitaire bijen of in de bijenkorven van de honingbij. Ze zouden zich voeden met de larven en poppen van deze bijen.

Trichodes apiarius paring op de bloeiwijze van Ammi visnaga (fijn akkerscherm).

Familie: Mierkevers (Cleridae)

Oorsprong/verspreiding: Azië, Europa, Noord-Afrika

Habitats: Bosranden, struikranden, droge weiden, zandkuilen, de kevers zijn te vinden in bloemen van juli tot september op warme en zonnige locaties, waar ze jagen op kleine insecten of stuifmeel en nectar eten.

bijenkever op Eryngium agavifolium — Bijenkever op agaafbladige kruisdistel (Eryngium agavifolium).

Bijenkever op de bloemen van wilde peen (Daucus carota).

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Lygus pratensis

Lygus pratensis lijkt geen Nederlandse naam te hebben. In Duitstalige landen staat de soort bekend als de gewone weidewants (“Gemeine Wiesenwanze”).

Mannetjes worden tot 7,3 millimeter lang en vrouwtjes tot 6,7 millimeter. Lygus pratensis is variabel van kleur, waarbij de mannetjes meer roodbruin zijn en de vrouwtjes meer groenbruin.

Deze wants komt voor in weiden, tuinen, parken, op dijken en hellingen, in onkruidgebieden en bossen. Hij zuigt aan de stengels en bladeren van wilde kruiden en kleine struiken, maar zou ook nectar drinken.

De levensverwachting is tot twee jaar. Lygus pratensis kan in warme streken twee generaties per jaar voortbrengen. De volwassen wantsen overwinteren.

Lygus pratensis op avondkoekoeksbloem (Silene latifolia)

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Cercopis vulnerata

Bloedcicade

Zoologische naam

Cercopis vulnerata

Familie

Schuimcicaden (Cercopidae)

Oorsprong/distributie

De bloedcicade is inheems in de meeste Europese landen.

Habitats

Weilanden, dammen, sloten, bosranden, dijken

Grootte

Cercopis vulnerata kan iets meer dan een centimeter lang worden.

Levensverwachting

Een jaar lang zijn de volwassen cicades te zien van april tot augustus.

Voeding

De bloedcicade zuigt aan planten.

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Byturus ochraceus

Bruine frambozenkever

De bruine frambozenkever (Byturus ochraceus) legt zijn eieren op de geel nagelkruid (Geum urbanum). De larven voeden zich met de rozenplant. De kevers voeden zich met stuifmeel en nectar, ze zijn vaak te vinden in de bloemen van boterbloemen of andere geelbloemige planten.

Zoologische naam

Byturus ochraceus

Familie

Frambozenkevers (Byturidae)

Bruine frambozenkever op knolboterbloem (Ranunculus bulbosus).

Oorsprong/distributie

Azië, Europa

Ranunculus acris 3 — Byturus ochraceus en Ranunculus acris

Habitats

Weiden, dammen, parken, tuinen

Bruine frambozenkevers parend (in een paardenbloem).

Grootte

De kevers worden tot 4,5 millimeter lang.

Levensverwachting

De kevers zijn te zien van april tot juli. De larven verpoppen zich in de herfst en overwinteren als poppen.

Voeding

De kevers voeden zich met nectar en stuifmeel, de larven voeden zich met het plantenweefsel van de gewone anjer (Geum urbanum).

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Henosepilachna argus

Heggenranklieveheersbeestje

Waar de heggenrank (Bryonia dioica) groeit, komt ook het heggenranklieveheersbeestje (Henosepilachna argus) voor. Hij leeft op de giftige klimplanten en voedt zich met hun bladeren. Hij zou ook andere cucurbitaceae koloniseren. Ik heb het echter nog nooit gezien op courgette- of komkommerplanten in de tuin.

Het heggenranklieveheersbeestje heeft het graag warm, zijn verspreidingsgebied ligt in Midden- en Zuid-Europa en reikt tot in Noord-Afrika en gematigd Azië. Hier in de regio, waar het klimaat mild is, is hij vrij algemeen, met meerdere kevers die op bijna elke heggenrank leven.

Hij is gemakkelijk te onderscheiden van andere Europese lieveheersbeestjes door zijn oranje kopschild.

Henosepilachna argus wordt tussen de 6 en 8 millimeter lang.

De dekvleugels van het heggenranklieveheersbeestje.

Verwante soorten:

Coccinella septempunctata

Harmonia axyridis

Kevers, Wantsen & Kakkerlakken | Insecten

Vuurwants

Pyrrhocoris apterus

De vuurwants (Pyrrhocoris apterus) kondigt de komst van de lente aan. Het klinkt afgezaagd, maar het is waar. Hij laat zich zien met de eerste verwarmende zonnestralen en is al in januari te zien.

zonnebadend Vuurwantsen — Zonnebadende vuurwantsen in februari.

Pyrrhocoris apterus is waarschijnlijk een van de meest voorkomende Midden-Europese wantsen. Hij bewoont tuinen, parken, begraafplaatsen, dijken, dammen en kan ook in bermen worden gezien.

Zijn voorkeur gaat uit naar planten uit de familie van de zwammen, de vuurwants voedt zich met het sap van planten, zuigend aan hun scheuten. Daarom is het niet echt populair bij sommige tuiniers. Volgens mijn waarnemingen veroorzaakt hij echter geen noemenswaardige schade aan hibiscus, malve en collega’s.